Esperal
Czym jest Esperal?
Disulfiram WZT (dawniej Esperal) jest stosowany u pacjentów uzależnionych od alkoholu. Disulfiram blokuje enzym, który jest zaangażowany w metabolizowanie alkoholu, powstrzymuje Cię od picia z powodu nieprzyjemnych skutków ubocznych, które wystąpiłyby w przypadku spożycia jakiejkolwiek ilości alkoholu podczas posiadania implantów Disulfiramu. DISULFIRAM NIE JEST LEKARSTWEM. Powinien być stosowany razem z modyfikacją zachowań, psychoterapią i wsparciem doradczym. Implantacja Disulfiramu musi być przeprowadzona za zgodą pacjenta i pod opieką lekarską.
Jak działa Esperal?
Najważniejszą rzeczą podczas stosowania Disulfiramu jest to, aby nie pić alkoholu. Disulfiram działa poprzez hamowanie enzymu dehydrogenazy aldehydu octowego, co oznacza, że wiele skutków “kaca” jest odczuwalnych natychmiast po spożyciu alkoholu. Po około 5 do 10 minutach od spożycia alkoholu pacjent może odczuwać skutki ciężkiego “kaca”, który może trwać od 30 minut do kilku godzin. Objawy mogą obejmować zaczerwienienie skóry, przyspieszoną czynność serca, duszność, wymioty, nudności, pulsujący ból głowy, dezorientację umysłową i zapaść krążeniową. W przypadku picia alkoholu podczas stosowania esperalu należy natychmiast szukać pomocy medycznej.
Należy nosić identyfikator medyczny lub dowód osobisty informujący o przyjmowaniu leku Disulfiram. Każdy lekarz prowadzący leczenie pacjenta powinien wiedzieć, że pacjent stosuje taki lek.
Próba z alkoholem
Podczas wczesnych doświadczeń z Esperalem uważano za wskazane, aby każdy pacjent miał co najmniej jedną nadzorowaną reakcję alkoholowo-narkotykową. Ostatnio w znacznym stopniu zrezygnowano z tego rodzaju próbnego odczynu. Co więcej, taka reakcja testowa nie powinna być nigdy podawana pacjentowi w wieku powyżej 50 lat. Jasny, szczegółowy i przekonujący opis reakcji wydaje się być wystarczający w większości przypadków.
Jednakże w przypadku gdy reakcja testowa jest uważana za konieczną, sugerowana procedura jest następująca:
Po pierwszym jednym do dwóch tygodni terapii dawką 500 mg dziennie, należy powoli wypić 15 mL (1/2 uncji) 100-procentowej whisky lub jej odpowiednika. Ta próbna dawka napoju alkoholowego może być powtórzona tylko raz, tak aby całkowita dawka nie przekroczyła 30 ml (1 uncji) whisky. Po wystąpieniu reakcji nie należy spożywać więcej alkoholu. Testy takie powinny być przeprowadzane tylko wtedy, gdy pacjent jest hospitalizowany lub dostępny jest porównywalny nadzór i wyposażenie, w tym tlen.
